Σημείωμα Σκηνοθέτη

Η έμπνευση συνήθως έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Σε μένα ήρθε όταν διάβασα το Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο του Χαρούκι Μουρακάμι. Το είχα αγοράσει στο αεροδρόμιο, περιμένοντας μια πτήση για Αμερική. Θυμάμαι ότι το διάλεξα, τόσο για τον τίτλο του, όσο και για το βολικό του μέγεθος. Πλησιάζοντας τα πενήντα, με τρία παιδιά που σιγά-σιγά ανεξαρτητοποιούνταν και μια οικογενειακή επιχείρηση που όδευε προς πώληση, είχε έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Είχα ήδη κάνει την αρχή, επιστρέφοντας στα θρανία σε ηλικία 48 ετών για να σπουδάσω κινηματογράφο. 

Το βιβλίο - ένα δοκίμιο για το τρέξιμο και τη ζωή του συγγραφέα - μου ξύπνησε μια επιτακτική ανάγκη για αλλαγή και κάπως έτσι, ξεκίνησα το τρέξιμο. 

​Ο Τερματισμός είναι η ιστορία τριών "αειθαλών εφήβων" που ουδεμία σχέση έχουν με τον μέσο Έλληνα μαραθωνοδρόμο. Δεν ξέρω αν ήταν η ηρεμία ή η έκφραση ευτυχίας στο πρόσωπό τους που μου τράβηξε την προσοχή, αλλά τρέχοντας πλάι τους ένιωσα μια έντονη αίσθηση συναδελφικότητας, σαν να ήμουν κι εγώ μια από "αυτούς". Αποφάσισα λοιπόν να καταγράψω την καθημερινότητά τους, αναζητώντας τον αόρατο δεσμό που έμοιαζε να μας ενώνει. Παρόλο που είχαμε ελάχιστα κοινά, το τρέξιμο καταργούσε τη μεταξύ μας απόσταση για ένα πολύ βασικό λόγο: γιατί είχαμε κατακτήσει εκείνο το μαγικό ρυθμό που έκανε τη γραμμή του τερματισμού να μοιάζει με νέα αρχή! Κι αυτή η ταινία δεν είναι παρά ένας φόρος τιμής σε όλους όσους βρήκαν το κουράγιο να γυρίσουν σελίδα, σε πείσμα του χρόνου και της ηλικίας...